آکوری اهمیت بازی کودکان با والدین خود را توضیح می دهد و تأکید می کند که این «مهارت های بدنی را توسعه می دهد و به رشد و کنترل رفتار کودکان کمک می کند، به ویژه برای کسانی که از تحرک بیش از حد رنج می برند.
فرآیند ارتباط خانواده نیز رکن وابستگی خانواده و در نتیجه آسایش روانی فرزندان در محدوده خانواده است.
او به خطر مشارکت منفی در بازی اشاره می کند و توضیح می دهد که بازی هایی که باعث ایجاد ترس، اضطراب و آشفتگی در قلب کودکان می شود، آنها را ناامید می کند و به ذخیره احساسات منفی که بر رفتار آنها تأثیر می گذارد کمک می کند.
بازی‌های هدفمند و کامیون اسباب بازی بزرگ کنترلی به محتوای آنها متناسب با گروه سنی‌شان توجه کنید.» او همچنین والدین را تشویق می‌کند «کودکان را تشویق کنند تا بازی‌ها و سرگرمی‌های گروهی را انتخاب کنند و در بازی مشارکت مثبت و سازنده داشته باشند».
روانشناسی و تفسیر آن از بازی
بازی اهمیت اجتماعی زیادی در زندگی کودک دارد. روانشناس شخصیت کودک را از طریق نقش هایی که در طول فعالیت خود ایفا می کند، تحلیل می کند. بازی نشان می دهد:
• چگونه کودک می تواند مشکلاتی را که در حین بازی به وجود می آید حل کند.
• پرخاشگری و خودخواهی کودک: علاوه بر پختگی و رفتارهای قابل قبول و غیر قابل قبول او.
• هوش کودک: هوش او از طریق بازی با دیگران و توانایی او در سازگاری کامل با بازی ظاهر می شود.
روانشناسی و علوم تربیتی نیز در زمینه بازی به چند نکته توجه دارند که مهم ترین آنها لذت بردن یا عدم لذت کودک از بازی است.
ایرادی ندارد که بچه ها با بعضی از وسایل خانه از جمله ظروف آشپزخانه بازی کنند، مشروط بر اینکه از آنها خواسته شود که آنها را تمیز کنند و بعد از اتمام بازی آنها را در جای خود قرار دهند.
