دو نوع اصلی مختلف از آجیل وجود دارد که برای دانه های آنها رشد می کند – گردوی انگلیسی و گردوی سیاه. گردوی انگلیسی (J. persica) خاستگاه ایران است و گردوی سیاه (J. nigra) بومی شرق آمریکای شمالی است.
گردو خارجی در بازار طعم مشخصی دارد، اما به دلیل پوسته سخت و خاصیت لایه برداری ضعیف، برای تولید گردو برای بازار تجاری کشت نمی شود.
تقریباً هر گونه ای که برای بازار تجاری تولید می شود، ترکیبی از گردو انگلیسی است.
گونه های دیگر شامل آجیل سیاه کالیفرنیا (اغلب به عنوان پایه برای گونه های تجاری آجیل رویال استفاده می شود)، مهره خاکستری (آجیل مسلح)، و مهره اصلی، آجیل آریزونا.
گردو تا زمانی که برگ های آن جوانه بزند به تاخیر می افتند، معمولاً بیش از نیمی از بهار نیست. مواد شیمیایی در خاک ترشح می کند تا از رشد مقاومت گیاه جلوگیری کند.
به همین دلیل نباید در نزدیکی آن باغچه های سبزی و گل کاشته شود. پوسته سخت گردو حاوی شیره ای است که ممکن است هر چیزی را که با آن لمس کند لکه دار کند. به عنوان رنگ برای پارچه استفاده می شود.
تولید جهانی گردو در سال های اخیر افزایش یافته است و بیشترین درصد از این افزایش در آسیا متمرکز شده است. کل تولید جهانی در سال 2010 بالغ بر 2.55 میلیون تن خشکبار بود.
چین با مجموع محصول 1.06 میلیون تن بزرگترین تولید کننده آجیل بود. ایالات متحده، ایران، ترکیه، اوکراین، مکزیک، رومانی، هند، فرانسه و شیلی، همچنین به عنوان بزرگترین تولید کننده آجیل (به ترتیب کاهش عملکرد) شناخته شد.
ایالات متحده بزرگترین صادرکننده آجیل در جهان است. دهکده های ساکرامنتو و سن خواکین که هر دو در کالیفرنیا واقع شده اند، 99 درصد از دانه های آجیل انگلیسی را تولید می کنند که به مقصد بازار داخلی است.
دمای ایده آل برای طولانی ترین دوره نگهداری ممکن بین 3 تا 5 درجه سانتیگراد با رطوبت کم – برای ذخیره سازی صنعتی و ذخیره سازی خانگی است. اما این روش های تبرید در کشورهای در حال توسعه که آجیل به مقدار زیاد تولید می شود وجود ندارد و بهترین نگهداری آجیل در دمای کمتر از 25 درجه سانتیگراد با رطوبت کم وجود دارد.
دمای بیش از 30 درجه سانتیگراد و رطوبت بیش از 70 درصد می تواند منجر به تلفات شدید و سریع در نتیجه فساد آجیل شود. اگر حد رطوبت از 75 درصد بیشتر شود، کپک ایجاد می شود که آفلاتوکسین خطرناک تولید می کند.
