تیشرت زنانه ترک به لباس حمایت می‌کنند و به یقه تیشرت جلوه کامل‌تری می‌دهند.
یقه‌بندها معمولاً بافتنی‌های دنده‌ای یک به یک اینچی هستند، اگرچه پارچه‌های سنگین‌تر یا تی‌شرت‌های باکیفیت‌تر ممکن است به بافتنی دو به دو نیاز داشته باشند.
پارچه‌های یقه‌بند ممکن است کشباف‌های لوله‌دار با عرض خاص یا پارچه‌های صافی باشند که باید دوخته شوند.
مواد اضافی تی شرت شامل نوار یا چسباندن درز، ساخته شده از جناغ یا پارچه سفت دیگر است.
صحافی باعث تقویت درزهای یقه و شانه می شود و با پوشاندن درزها از پاره شدن در اثر تنش محافظت می کند.
همچنین، می‌توان از کش در درزهای شانه استفاده کرد تا انعطاف‌پذیر باقی بماند.
البته نخ یک عنصر ضروری در دوخت هر لباسی است. برای ساخت یک تی شرت می توان از چندین نوع و رنگ نخ استفاده کرد. برخی از تولیدکنندگان بدون در نظر گرفتن رنگ، از نخ سفید برای درز روی تمام پیراهن‌های خود استفاده می‌کنند و به این ترتیب کار اضافی برای تعویض نخ حذف می‌شود.
دوخت قابل مشاهده با رنگ نخی که با پارچه ترکیب می شود انجام می شود.
از نخ های بی رنگ یا تک رشته ای می توان برای سجاف های هر پارچه رنگی استفاده کرد، که مجدداً نیاز به تغییر اغلب نخ را از بین می برد، اگرچه نخ تک رشته ای ممکن است پوست را تا حدودی تحریک کند.
در نهایت، ویژگی های تزئینی اختیاری ممکن است شامل تزئینات، مانند قیطان،
ساخت تی شرت یک فرآیند نسبتا ساده و تا حد زیادی خودکار است.
ماشین‌های طراحی شده ویژه برش، مونتاژ و دوخت را برای کارآمدترین عملیات یکپارچه می‌کنند.
سرآستین های متضاد، لوازم جانبی و طرح های انتقال حرارت یا چاپ روی صفحه نمایش.
